فقه حکومتی
«و ما کان المؤمنون
لینفروا کافة فلولا نفر من کل فرقةٍ منهم طائفة لیتفقّهوا فى الدّین و لیننذروا
قومهم اذا رجعوا الیهم لعلهم یحذرون» سوره توبه آیه 122
فقه حکومتی
فقه در لغت به معنای فهمیدن عمیق و به معنای کشف چیز های مخفی است.
فقه در اصطلاح به معنای بدست آوردن احکام شرعی با استفاده از منابع و ادله اسلامی.
در فقه شیعه منابع فقهی عبارت اند از 1) کتاب 2) سنت 3) اجماع 4) عقل
فقه سنی منابع فقه شیعه را دارد به جزء عقل و دو مورد دیگر را اضافه میکنند 1) استحسان 2) قیاس
موضوع علم فقه شامل ابعاد فردی و اجنماعی زندگی بشر می شود.
اهمیت و جایگاه علم فقه بسیار مهم است چون مصالح فردی و اجتماعی بشر را از احکام الهی بدست می آورد و باعث رسیدن انسان و جامعه انسانی به سعادت دنیا و آخرت می شود و از رو مورد توجه ائمه ی اطهار بوده است که به آن تاکید داشته اند که در زمان های آینده افراد متخصص به استفاده از فقه مبادرت کنند.
هدف علم فقه دریافت احکام الهی است چون احکام الهی به طور واضح و مستقیم در منابع بیان نشده است فقه سعی می کند که آنچه را که جامعه بشری به آن نیازمند است را از احکام الهی استخراج و بیان کند.
علم فقه مانند سایر علوم برای پیشرفت و انجام خوب وظیفه ی خود ناچاراست از سایر علوم مانند اقتصاد،سیاست،جامعه شناسی و ... استفاده و بهره برداری انجام دهد.
تقسیم بندی هایی که در مورد فقه انجام می شود با توجه به نظرات مختلفی که درباره فقه و ابعاد مختلف آن وجود دارد. فقه در مجموع تمامی نظرات گفته شده است به دو دسته تقسیم می شود1) فقه سنتی که آن را با نام فقه فردی که ناظر به ابعاد فردی فقه است می دانند (که تعاریف فقه در لغت و اصطلاح بیان کننده ی معنای فقه سنتی هستند) 2) فقه پویا که آن را جزء ابعاد اجتماعی فقه می دانند.
